Hafizamda hic eskimeden duran anilarda parliyor mutluluk. Teni gibi erkeksi kokuyor.
Cati kati geliyor gozumun onune. Kocaman bir teras. Ucuk pembe balonlarin altinda, beyaz masalarda oturan şık insanlar var. Herkes heyecanli, her bir yuzde o ayni mutluluk. Acik havada kahkahalara karisan belli belirsiz bir muzik var, Sade caliyor. Batan gunese kitlenmis gozlerimiz, hava tam ask rengi.
Gulusunde heycan var, dudaklari titrer gibi. Gozlerimde biraz yas birikti sanki.
Hayir, diyorum, bu son degil.
Bir elim avuclarinda. Yuzuklu olani omuzlarina koyuyorum, o da belime. Izleyen tum o kalabalik nereye yok oldu hic sormadim, biz hala burdayiz. Yavasca sallaniyoruz ritimle beraber. Basimi gogsune yaslayinca saclarima fisildiyor. Titrememek elde degil. Eve gec kalmis birkac marti soylenerek geciyor ustumuzden. Kim kime ozeniyor bilmiyorum. Ucmayi hic basaramadim.
Hayallerimi okuyor sanki. Dudaklarimi tekrar optugunde biliyorum.
Ben zaten ucuyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder