-

-Kime yazıyorsun sen onları ?

-Belki de sana yazıyorumdur.

-Hepsini mi?

-Hepsi olsa ne değişir ki ?

Hepsini sana yazsam ne değişir ki sevgili ,tüm kelimelerimi senin için cümle yapsam ne değişir?

Tüm içimi sana yazılacak her cümle için yaksam ne değişir?

Ben senin karşına çıktığımda, ufacık bir kız çocuğuydum.

Sen ise dünyanın en masum gülücüklerinden yapılmış bir evdin. Sana sığınmıştım…

Oysa ilk bakışta görülen hiçbir şey gerçek olamazdı.

Bir gerçek gerçekten gerçekse eğer ilk bakışta görülmemeliydi.

Ben bu yüzden sevmiştim seni belki de.

Senin bile kendinde göremediğin gerçeği görmüştüm sende.

Sen hep bu yüzden acı çekmiştin, gerçek bakan gözdeydi sen bunu hiçbir zaman bilemedin…

Ve ben sevgili yüzümü bir kere ellerinin arasına aldığın anı her düşündüğümde cayır cayır yangınlar çıkıyor hücrelerimde.

Adını her hecelememde itfaiyenin siren sesleri çınlar oldu kulaklarımda…

Senin adını koyduğum o  akşamdan beri tüm şiirlerim sen kokar olmuştu.

O koku ki şeytanların bile aklını başından alırdı..

Bir gün dönmek için gitmiştin..

Ben sefere giden eşini, bekleyen bir kadın gibi bekliyordum gelmeni…

Gelmiyordun.

bekliyordum,

Gelmiyordun.

Sen, hiç olmadığını bile bile peşinden koştuğum düşlerimin ruhu.

Sen, hiç olmadığını bile bile peşinden koştuğum.

Yokluğunda yokluğunla sevgili olduk.

Ve ben yokluğuna da aşık oldum sevgili…

Biliyor musun mutluydum ben öyle taa ki

Bembeyaz bir sayfa da o satırları görene dek.

Adının yanında başka bir adı görene dek.

Aynı tarihte seni bekliyor olduğumu bildiğin halde…

Gözlerimden bir damla süzüldü yüreğime.

Gök gürledi, sel oldu, aldı götürdü sana yazılmış her sözümü…

Artık yokluğun bile yoktu ortada. oysa bir mücevheri saklar gibi saklıyordum yokluğunu avuçlarımda..
Ve ben mutsuzdum artık..