Bazı yalanlar ne kadar gerçekçi!

 Hele sevdiğinse seni inandıran.

“Aşk yoktur” demiştin bana. İçimdekinin aşk olmadığına inandırmıştın.

Oysa mutlu çiftler görüyorum. Birbirlerinin avuçlarında yaşam bulmuş, birleşen dudakları olmasa nefes alamazmış gibi bakan birbirine.

O da mı aşk değil?
Yoksa unutamadıkları maziyi mi gizliyorlar benim gibi?
Yıllar da geçse, onlarca, hatta yüzlerce beden de geçse aralarından, aşklar bile geçse unutamıyor insan. Her sözünün doğruluğuna adım gibi inandığım adam “Unutulur” demişti. “Herkes unutulur.”Eşyalarını da, kalbini de, her şeyini istisnasız çantasına koyup terk ettikten sonra bile benden gidememiş olan adam, benim gözümde “Herkes” olabileceğini sanmış.

Beni de kendi gibi ruhsuz olduğuma inandırmış…