Hepsi suratlarına bakmamı istedi. Titreyen çeneleri daha cezbediciydi oysaki. Bir insan titrediğinde afallardım. Ciddiyetimi geri alırdım. Ciddiyet. Öz kadar benimdi. Şimdi değil.
Hepsi gözlerine bakmamı istedi. Sinirden yumruk yaptıkları elleri daha önemliydi sanki. Sinirli olduklarında korkardım. Masumiyetimi geri alırdım.
Kafamı eğip utandığımı düşünen o suratlara bakmadım. Nerede insan olduklarının belirtileri vardı. Oradaydım. Birinin titreyen çenesi. Birinin elleri. Diğerinin bağırdıkça boğazından fırlayan damarları.
Çünkü önemliydi. Suratlarına bakıp onlara benzememek önemliydi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder