Sevmekten değil bunu göstermekten korkuyoruz. Oysa tam tersi olmalı.

Bir yanım açık olmaya çekiniyor. Korkmadan konuşmayalı o kadar uzun zaman oldu ki. Hep bir karşımdakini düşünme hali bende. Hep bir “Aman söylersem gider” korkusu. Hep karşımdakinin duymak istemeyeceği şeyler düşünmenin suçluluğu. Hep içime atmaya o kadar alışmışım ki konuşmak için elime fırsat geçtiğinde dahi susmam gerekiyormuş gibi hissedip geri çekiliyorum.

Anlamıyorum. İnsanlar neden sevildiklerinde giderler? İnsanlar belki de sevildiklerinde gitmezler, ama bana böylesi öğretilmiş olsa gerek.

Ve çevremde ne kadar seven insan varsa hepsi terk edilmiş. Oysa bizden uzakta mutlu olmayı başarabilmiş insanlar var. “Birlikte” olmayı, karşılıklı sevmeyi ve sevgilerinin tadını çıkarmayı başarabilmiş insanlar. Ne var ki bunların hiçbiri benim çevremde değiller. Belki onlar da mutlu değiller ama çevremde olmadıkları için mutsuzluklarına tanık olmuyorum.

Böyle konularda bana karamsar olmak öğretildi. “Aman ha sevdiğini belli etme gider yoksa” dendi hep. “Biraz gizemli ol” dendi. Ergenliğimden beri bunu böyle bildim. Zaten bunu bana ilk söyleyen de annemdi.

Hayatımın yalnızca bir döneminde korkmadan sevdim. Ve korkmadan anlattım bunu o insana. Ona “aşkım” kelimesini bile kullandım. Hani sizin şu “çok yavşak” bulduğunuz kelimeyi. Yavşak buluyorsunuz çünkü size böylesi öğretilmiş. Çünkü herkes herkese aşkım demiş ve bir anlamı kalmamış. Hayatında çok fazla insana “aşkım” dememiş ve çok fazla insanın kendisine “aşkım” demesine izin vermemiş birine soracak olursanız dünyadaki en özel kelimedir bu. Yavşak değil, büyülüdür. Hayatımda sadece bir dönem o kadar cüretkar olabildim.

Oysa cüretkarlıkla ilgisi yoktur bir insanı sevmenin. Bir insanı “seversiniz” ve hepsi bu. Ötesini düşünmemelisiniz. Ve uzağınızdaki, mutsuzluklarına tanık olmadığınız ya da gerçekten mutsuz olmayan çiftler gibi olmayı başarırsınız.

Tabi, sırf siz onu sevdiniz diye gitmezse.

Diyorum ya, anlamıyorum. Bize öğretildiğinden mi bu böyle; yoksa gerçekten, sevilen insanlar gidiyor mu? 

Gerçekten sevgi göstermek kötü bir şey mi?

Ya mantıklı olun. Sevgi göstermek nasıl kötü bir şey olabilir ki? Bence sevgi göstermenin çay demlemekten farkı olmamalı. 

Sevgiler.