Acımasa ya burun ağlayınca.

Çekmesek hayatı sapına kadar içimize.

İki dakika iliğimize kadar hissetsek anı, sonra yine, yine, yine.

Şu alkışlamaktan bıkmadığımız adamlığa geçiş yapsak tek seferde.

Sonra zaten biz bi ara alkışlarız hayatımızı.