İplere çekilirdi çocukluğum, siz ip atlarken rüyalarınızda. Bazen mendilinize ihtiyacım olurdu ağlarken, duymazdınız. Bazen nefes almayı unuturdum, hatırlatmazdınız. Hep bir şeyler beklerdim diğerlerinden. Hiç uyarmazdınız. 

“Özledim ulan! Duygularımı özledim!”. Sızlanırdım hep. Yaşanmışlıkları unutur devam ederdim. Bir gün hatırlar geri dönerdim. Önümü kesmezdiniz. Ne zaman içim dolsa olan bitene, birileri görür diye ağlamazdım. Sırtımı ovuşturmazdınız. Dik dik bakardınız.

Ne zaman ki sizin kalbinizi kırsam. Hatırlardınız beni. Bencilliğimi gördüğünüz an, kaçardınız.